Ο Ρίτσαρντ-Σπύρος, Έλληνας υπήκοος, συνταγματάρχης της μπουρουντιανής Αστυνομίας και υπαρχηγός του τμήματος επιχειρήσεων, κρατήθηκε και βασανίστηκε παράνομα στη φυλακή Μουραμούγια επειδή εναντιώθηκε σε εντολές και στρατηγικές της ηγεσίας της Αστυνομίας, να ανοίξει πυρ κατά άμαχων διαδηλωτών, που αντιδρούσαν στην τρίτη επανεκλογή του προέδρου Πιερ Νκουρουνζίζα.
«… Οι συμφοιτητές του στη Νομική το 1996 δεν γνωρίζαμε ότι ο Σπύρος ήταν πολιτικός πρόσφυγας, αξιωματικός του στρατού στη χώρα του που είχε έρθει να σπουδάσει στη Σχολή Ναυτικών Δοκίμων… Ο Σπύρος εγκλωβίστηκε στην Ελλάδα από ένα ακόμη πραξικόπημα που αναβίωσε τα μίση του φρικτού πολέμου μεταξύ Χούτου και Τούτσι, αλλά ως θετικός άνθρωπος αποφάσισε να αξιοποιήσει τον χρόνο του σπουδάζοντας νομικά και παράλληλα, έπιασε δουλειά στη Βιβλιοθήκη της ΑΣΟΕΕ… Ανέπτυξε δράση ανθρωπιστική, κατάφερε να φέρει πολλά παιδιά από το Μπουρούντι να σπουδάσουν στην Ελλάδα… Αγάπησε την Ελλάδα σαν δεύτερη πατρίδα του, έμαθε και μιλά τα ελληνικά σαν μητρική γλώσσα, πήρε υπηκοότητα, βαπτίστηκε χριστιανός ορθόδοξος και πριν από έναν χρόνο έφερε στην Ελλάδα και βάπτισε τον γιο του, Μάρκο, τώρα 3,5 ετών… Όταν δόθηκε η ευκαιρία επέστρεψε στο Μπουρούντι για να συμβάλει στην παλινόρθωση της Δημοκρατίας, έγινε αξιωματικός της αστυνομίας, έκανε οικογένεια και έναν γιο… Δεν μας εξέπληξε η στάση του, ο Σπύρος θα έκανε πάντα αυτό που υπαγορεύει η η ηθική και βαθιά χριστιανική του συνείδηση. Ο Σπύρος είναι ένας λαμπερός άνθρωπος που αγγίζει όσους είναι γύρω του…»
