Ο Υπατος Πρόεδρος της AHEPA, Γιώργος Λούκας (George E. Loucas). Φωτογραφία: Εθνικός Κήρυξ, Κώστας Μπέη.
Ο Υπατος Πρόεδρος της ΑΗΕΡΑ, Γιώργος Λούκας, (George E. Loucas) κατέχει μια μοναδική θέση στην ιστορία της οργάνωσης μαζί με τον παππού του, που φέρει το ίδιο όνομα, καθώς είναι οι πρώτοι -παππούς και εγγονός- που έχουν εκλεγεί Ανώτατοι Πρόεδροι.
Ο ίδιος μίλησε στον «Εθνικό Κήρυκα» για τη ζωή του και τη μακροχρόνια συμμετοχή της οικογένειάς του στην ΑΗΕΡΑ, η οποία αποδείχθηκε ζωτικής σημασίας.
Ο κ. Λούκας είπε στον «Ε.Κ.»: «Γεννήθηκα τη νύχτα που ο παππούς μου εξελέγη Υπατος Πρόεδρος. Πρόσφατα η μητέρα μου έβγαζε κάτι από το ντουλάπι και κάτι έπεσε και την χτύπησε στο κεφάλι της. Ηταν αυτό το άλμπουμ φωτογραφιών, το οποίο είχε κρατήσει η γιαγιά μου όταν ο παππούς μου έγινε Υπατος Πρόεδρος. Ο δικαστής Μάνος ήταν πρόεδρος της Συνέλευσης εκείνη τη χρονιά.
Ο δικαστής ήταν ψηλός και είχε μια δυνατή φωνή. Πήγα στο Κλίβελαντ εξαιτίας του και είχε δώσει μια υπόσχεση στον παππού μου να με προσέξει. Δεν ήξερα τον άνθρωπο και το επόμενο πράγμα ήταν να είμαι καθ’ οδόν για το Κλίβελαντ, και τώρα ζω εκεί. Στη συνέχεια, ο δικαστής Μάνος έπρεπε να εγκρίνει τη γυναίκα μου πριν τη παντρευτώ. Αυτοί είναι οι τύποι των σχέσεων που διαμορφώνονται στην AHEPA.
Ο Υπατος Πρόεδρος της AHEPA, Γιώργος Λούκας, με την οικογένειά του, την κόρη του Λέξι, την μητέρα του Μαίρη, την σύζυγό του Σάντρα και τον γιο του Μαξ.
Γεννήθηκα και μεγάλωσα στο Weirton, της Δυτικής Βιρτζίνια. Είναι μια χαλυβουργική πόλη γεμάτη με εθνοτικές ομάδες και πολλούς μετανάστες που έρχονται για να δουλέψουν στα χαλυβουργεία».
Οταν ρωτήθηκε πώς είναι να μεγαλώνει κανείς στο Weirton, ο κ. Λούκας απάντησε: «Ηταν υπέροχο. Δεν θα το άλλαζα με τίποτα, αλλά το πιο σημαντικό για μένα ήταν η Ορθόδοξη Εκκλησία των Αγίων Πάντων, εκεί που πήγα στο ελληνικό σχολείο, στο Cub Scouts, στο Boy Scouts. Αυτή με έστειλε στο κολέγιο να γίνω καλός Ελληνοαμερικανός, και εκεί πάντα επέστρεφα, και εκεί πάντα επιστρέφω, ειδικά όταν πρέπει να βρω τις ρίζες μου.
Οι γονείς μου είναι ακόμα εκεί, ο Εμμανουήλ και η Μαρία, ο πατέρας μου ήταν πανομοιότυπος δίδυμος με τον αδελφό του, τον Στάμο, που ονομάζεται Τομ και ήταν φαρμακοποιός. Ο μπαμπάς μου ήταν δικηγόρος και ο παππούς μου ήταν επίσης δικηγόρος και έτσι έγινα φαρμακοποιός / δικηγόρος. Εχω δύο αδελφές, είναι και οι δύο δικηγόροι.
Οταν η μητέρα μου μας καλεί σε δείπνο υπάρχουν πάντα δικηγόροι και ξέρει πώς να μας κρατάει όλους στη σειρά. Η Πένυ, η μεγαλύτερη αδελφή μου είναι ομοσπονδιακός δικαστής τώρα, στο Κλίβελαντ, η αξιότιμη Penny E.Loucas και η Κάθριν εφαρμόζουν το νόμο στην Οξφόρδη, του Οχάιο. Εκεί ζει με τον σύζυγό της, Ντέιβιντ».
Ο Υπατος Πρόεδρος της AHEPA, Γιώργος Λούκας κατά τη συνέντευξή του στα γραφεία του «Ε.Κ.» στη Νέα Υόρκη. Φωτογραφία: Εθνικός Κήρυξ, Κώστας Μπέη.
«Είναι σαν μια μεγάλη οικογένεια», είπε για το Weirton. «Ο παππούς μου ήταν ο πρώτος σε πολλά πράγματα στη Δυτική Βιρτζίνια. Ηταν πρόσφυγας από τη Μικρά Ασία, διέφυγε ακριβώς απέναντι από τη Χίο και ήταν ο πρώτος που άνοιξε μια δικηγορική εταιρεία στο Weirton, και ο πρώτος που διεκδίκησε δημόσιο αξίωμα στη Δυτική Βιρτζίνια.
Εγινε πρόεδρος της Βουλής, Υπατος Πρόεδρος της AHEPA, ήταν πολύ ταλαντούχος και όποιον συναντάς στην AHEPA θα σου μιλήσει για τις ρητορικές του ικανότητες. Ηταν ικανός να συνεπαίρνει το ακροατήριο ακόμη και στην αίθουσα του δικαστηρίου, τότε που σου επιτρεπόταν να βγάλεις το σακάκι σου και να το πετάξεις στο πάτωμα. Εκείνες τις μέρες οι άνθρωποι έκαναν ουρά για να δουν το πάθος που είχε στη δουλειά του όταν απευθυνόταν στους ενόρκους.
Στον πατέρα μου, όμως, ποτέ δεν άρεσε να είναι δικηγόρος και μου είπε να γίνω φαρμακοποιός όπως ο αδελφός του, ο οποίος ήταν πολύ επιτυχημένος σε αυτό και είχε πολλά φαρμακεία κατά μήκος του ποταμού. Μου είπε να πάω στη Φαρμακευτική σχολή και όταν τελείωνα, αν ήθελα, να πήγαινα στην Ιατρική ή στην Οδοντιατρική, πράγμα που ήθελε να κάνω. ‘Η αν εξακολουθούσα να θέλω να γίνω δικηγόρος να το έκανα και μετά να έπαιρνα ειδικότητα. Επειδή έβγαζαν πολλούς δικηγόρους στη δεκαετία του ‘80, θα έβρισκα μια δουλειά πιο εύκολα.
Ο Υπατος Αντιπρόεδρος της ΑΗΕΡΑ Δημήτρης Κόκοτας, ο Τζον Κατσιματίδης και ο Υπατος Πρόεδρος της ΑΗΕΡΑ Γιώργος Λούκας. Φωτογραφία «Εθνικός Κήρυξ»/ Κώστας Μπέη
Δεν μου άρεσαν οι συμβουλές του και καθώς οι φίλοι μου μελετούσαν την Αγγλική ή την Ιστορία εγώ ήμουν κλειδωμένος σε ένα δωμάτιο και εργαζόμουν σκληρά για να γίνω φαρμακοποιός, να μπω στη Φαρμακευτική σχολή, να μπω στα Διοικητικά Συμβούλια, να κάνω όλα αυτά. Ηταν η καλύτερη συμβουλή που έχω πάρει ποτέ. Εκπροσωπώ τον Πρινς σήμερα χάρη στη συμβουλή του πατέρα μου».
Ο κ. Λούκας εμφανίστηκε σε ένα πρόσφατο επεισόδιο του «20/20» του ABC, το οποίο διερεύνησε το θάνατο του ινδάλματος της ποπ, Πρινς, προφανώς από μια απρόβλεπτη υπερβολική δόση του επικίνδυνου «Fentanyl». Ο ίδιος είπε στον «Ε.Κ.» ότι αν και η συνέντευξη κράτησε 45 λεπτά, εμφανίστηκε μόνο για λίγο, σημειώνοντας ότι «αφού συνέβη στον Πρινς μπορεί να συμβεί σε κάθε σπίτι στην Αμερική».
Ο κ. Λούκας είπε: «Εκπροσωπώ εδώ και δέκα χρόνια οικογένειες που έχασαν αγαπημένα τους πρόσωπα από υπερσυνταγογράφηση οπιοειδών. Εχω κορυφαία εξειδίκευση πάνω στο θέμα και έτσι βρέθηκα στην υπόθεση του Πρινς. Δεν έχω χάσει ποτέ υπόθεση μέχρι σήμερα, και δεν το λέω για να υπερηφανευτώ, είναι ένα γεγονός. Η συμπεριφορά όλων αυτών που εμπλέκονται σε αυτές ήταν τόσο λανθασμένη που τα γεγονότα μιλούσαν μόνα τους. Χρειάστηκε πολύ να συνδυάσω τα γεγονότα αλλά κέρδισα.
Πολλοί από τους γιατρούς άρχισαν να υπερσυνταγογραφούν επειδή οι άνθρωποι εθίζονται και έτσι έχουν πολλούς ασθενείς να επιστρέφουν σε αυτούς, άρα με τον τρόπο αυτό τα εισοδήματά τους διπλασιάζονται και τριπλασιάζονται. Κάποιος θα πήγαινε στον γιατρό μια φορά τον χρόνο, με τον τρόπο αυτόν θα πήγαιναν κάθε μήνα και έτσι οι γιατροί γίνονται πλούσιοι. Ελεγαν ότι μόνο το 1% όσων ήταν εκτεθειμένοι στην υπερσυνταγογράφηση θα γίνονταν εξαρτημένοι και αυτό ήταν η βάση πολλών υποθέσεων στο Κλίβελαντ.
Ο Υπατος Πρόεδρος της AHEPA, Γιώργος Λούκας με νοσηλευόμενη εγκαυματία από την Ανατολική Αττική στον Ευαγγελισμό. Πηγή: ΑΗΕΡΑ
Εγώ εκπροσωπώ σε αυτές τις υποθέσεις κοινότητες, κομητείες κ.τ.λ. Η αλήθεια, όμως, είναι ότι από το ένα τρίτο έως το 50% αυτών των ατόμων που εκτίθενται στα φάρμακα αυτά, στο τέλος εθίζονται. Αυτός είναι ο λόγος που αποτελεί την κύρια αιτία τυχαίου θανάτου μέχρι σήμερα πάνω ακόμα και από τα τροχαία. Είναι κάτι το τρομακτικό».
«Εχω μια φωτογραφία του παππού μου που στέκεται στο Οβάλ Γραφείο πίσω από τον Franklin Delano Roosevelt και δίπλα του υπάρχει μια φωτογραφία του άλλου παππού μου, από την πλευρά της μητέρας μου, να δείχνει το συνδικάτο που έκλεισε το εργοστάσιο ψευδαργύρου, όπου είχε εργαστεί για 45 χρόνια προτού πάει στο Wheeling της Δυτικής Βιρτζίνια. Ζούσε μαζί μας και ο παππούς μου ο Λούκας, ο οποίος μου δίδαξε να δίνω δικηγόρος.
Ο παππούς μου Εμμανουήλ είναι αυτός που μου δίδαξε να αγαπάω την οικογένεια, την εκκλησία, να σέβομαι, να κάνω τον σταυρό μου κάθε ημέρα όταν φεύγω από το σπίτι ή όταν μπαίνω στο αυτοκίνητο. Τα παιδιά μου κάνουν αυτό κάθε ημέρα επίσης. Ετσι, άσκησε μεγάλη επιρροή στη ζωή μου, αλλά από την άλλη οπτική, ήμουν τυχερός που είχα επαφή και με τους δυο τους».
Ο κ. Λούκας επισκέφτηκε στην Αθήνα και τον Αμερικανό πρέσβη Τζέφρι Πάιατ. Πηγή: AHEPA.
Ο κ. Λούκας ανέφερε εξάλλου στον «Ε.Κ.» ότι η πλευρά της μητέρας του, η οικογένεια Παριανού, που για λόγους συντομίας έγινε «Paris», είναι από τη Σάμο. «Η μαμά μου είναι μια Σαμιώτισσα και ο μπαμπάς μου είναι από τη Χίο. Η μητέρα του ήταν από την Καλλιμασιά στα Μαστιχοχώρια και μεγάλωσε δίπλα στον Μητροπολίτη Μάξιμο. Συνήθιζε να τον φυλάει όταν ήταν μικρός, γι’ αυτό και ο γιος μου έχει ως μεσαίο όνομα το Μάξιμος.
Ο μητροπολίτης Μάξιμος μας πάντρεψε, ήταν πολύ κοντά στις οικογένειές μας, ήταν στο Πίτσμπουργκ και ήμασταν στο Weirton, 30 μίλια μακριά.
Ο παππούς μου ήταν ο πρώτος στην ΑHEPA, είμαστε τέσσερις γενιές τώρα, ήταν κοντά με τον αείμνηστο Αθηναγόρα όταν ήταν Αρχιεπίσκοπος εδώ στις ΗΠΑ και στη συνέχεια Πατριάρχης στην Κωνσταντινούπολη, και στη συνέχεια με τον Αρχιεπίσκοπο Ιάκωβο. Θυμάμαι να τον πηγαίνει συχνά στο αεροδρόμιο.
Πήγε σε ένα συνέδριο στην Ελλάδα το ’70 και πέθανε την επόμενη χρονιά. Ημουν μόνο 11 αλλά η επιρροή του πάνω μου ήταν μεγάλη. Πιστεύω ότι ένα μεγάλο μέρος τού τι έκανα ήταν πιθανώς για να φέρω την μνήμη του αλλά και επειδή έφερα την μνήμη του. Εγινα Υπατος Πρόεδρος κυρίως για να συνεχίσω το όνομα και την μνήμη του.
O πρώην Υπατος Πρόεδρος της AHEPA, Γιάννης Γροσομανίδης (John Grossomanides) ορκίζει τον Υπατο Πρόεδρο της AHEPA, Γιώργο Λούκα (George E. Loucas). Διακρίνεται επίσης η σύζυγός του κ. Λούκα, Σάντρα (Sandra). Πηγή: Order of AHEPA.
Προσπαθώ να σταθώ αντάξιος ενός τόσο σημαντικού προσώπου όπως ο παππούς μου».
Σημείωσε ότι η γιαγιά του από την πλευρά της μητέρας του, η Παναγιώτα, γνώρισε τον παππού του στο Βέλγιο μέσω ενός διακανονισμένου γάμου. Εκείνος εργαζόταν στις Ηνωμένες Πολιτείες και έστελνε χρήματα στο σπίτι.
Σχετικά με τον εορτασμό των 100 χρόνων για τους Αγίους Πάντες στο Weirton το 2017, ο κ. Λούκας σημείωσε ότι ήταν εκεί «με χημειοθεραπείες. Είχα καρκίνο πέρυσι και έπρεπε να είμαι ο Υπατος Πρόεδρος. Ο Θεός να ευλογεί την AHEPA, τοποθέτησαν κάποιον άλλον να καλύψει τη θέση μου και με περίμεναν για έναν χρόνο ώσπου να αναρρώσω».
Αν και τα πάει καλά σήμερα, ο κ. Λούκας ανέφερε: «Πρέπει να είμαι προσεκτικός με το άγχος, όταν τα πράγματα γίνονται πολύ ταραχώδη, μεταξύ της δουλειάς μου και της άσκησης των καθηκόντων μου στην AHEPA, απλά πρέπει να κάνω ένα βήμα πίσω. Υπάρχουν πολύ πιο σημαντικά πράγματα στη ζωή. Απλά πρέπει να επιβραδύνω λίγο».
Η οικογένειά του είναι η κορυφαία του προτεραιότητα, η σύζυγος Σάντρα και τα παιδιά, η κόρη Λέξι και ο γιος Μαξ, που είναι το υποκοριστικό του Μάξιμος – στην πραγματικότητα λέγεται Εμμανουήλ Γεώργιος Μάξιμος Λούκας. Μετά από τον πατέρα του πήρε το όνομα του παππού του. «Ηθελα να έχει το δικό του όνομα, οπότε προσθέσαμε το Μάξιμος γιατί μας πάντρεψε» εξήγησε ο κ. Λούκας.
Ο Υπατος Πρόεδρος της AHEPA, Γιώργος Λούκας κατά την ανάληψη καθηκόντων. Πηγή: Order of AHEPA.
«Ο Μαξ είναι 18 ετών τώρα και η Λέξι είναι 14 ετών. Ηταν μικρά όταν ξεκίνησα να εργάζομαι για την AHEPA σε εθνικό επίπεδο πριν από 8 χρόνια, αλλά τώρα τελειώνει το σχολείο και το επόμενο φθινόπωρο πηγαίνει στο Κολλέγιο ενώ η Λέξι είναι πρωτοετής στο γυμνάσιο».
Για τη μονοετή θητεία του ως Ανώτατου Προέδρου, ο κ. Λούκας είπε: «Μέχρι να κάνω αυτό που αναμένεται από μένα δεν υπάρχει πραγματικά τόσο πολύς χρόνος για να γίνουν όλα τα πράγματα. Περίπου 4 χρόνια πριν, πήραμε μια ομάδα νέων μελών της AHEPA και κάναμε ένα σύμφωνο που ονομάζεται Ειρήνη στην AHEPA με το οποίο παραλείπεται η πολιτική και συμφωνήσαμε σε μια πλατφόρμα υποψηφίων γιατί θέλαμε να συνεργαστούμε.
Ο Καρλ Χόλιστερ (Carl Hollister), ο αμέσως προηγούμενος Υπατος Πρόεδρος είχε ιδέες και τις μεταφέρω, και μετά ο Τζίμι Κόκοτας (Jimmy Kokotas) θα με ακολουθήσει και θα συνεχίσει ό,τι θα ξεκινήσω, γιατί με το όριο του ενός έτους θα μπορούμε καλύτερα να κάνουμε πράγματα με συνέχεια. Αλλά τα σχέδια για το έτος καθορίστηκαν από τον Θεό, στην ουσία όταν ξέσπασαν οι πυρκαγιές.
Οταν φτάσαμε στο Συνέδριο στο Ατλάντικ Σίτυ, προτεραιότητά μας ήταν να βοηθήσουμε όσους είχαν ανάγκη από τις πυρκαγιές, τα θύματα και είχαμε το ταξίδι μας στην Ελλάδα και εργαζόμασταν πάνω σε αυτό, συγκεντρώνοντας χρήματα προς αυτή την κατεύθυνση.
Κάναμε μια μελέτη σκοπιμότητας με τον ‘Ευαγγελισμό’, στον οποίο νοσηλεύτηκαν όλα τα θύματα που είχαν υποστεί εγκαύματα. Η άλλη προτεραιότητά μας φυσικά είναι η ένταξη. Πιστεύω ότι το άλφα και το ωμέγα της AHEPAείναι ο δεσμός μεταξύ δύο αδελφών. Η ένταξή τους αρχίζει με όρκο, να αγαπούν, να τιμούν και να σέβονται τον αδελφό τους και την οικογένειά του και είναι αυτός ο δεσμός.
Οταν έχετε δύο αδέλφια που αρχίζουν να δουλεύουν μαζί, σηκώνουν τα μανίκια τους για το καλό της κοινότητας, για τη φιλανθρωπία, γνωρίζουν ο ένας τον άλλον και αυτό συμβαίνει όταν οι σχέσεις αρχίζουν να χτίζονται και γίνονται σταθερές και αυτό είναι που ο δεσμός είναι άθικτος όπως του δικαστή με τον παππού μου.
Πολλοί άνθρωποι είναι το προϊόν των σχέσεων που σχηματίζονται μέσω της AHEPA, μέχρι σήμερα: γάμοι, βαφτίσεις, κουμπάροι είναι οι άνθρωποι που κάνουν την AHEPA, όχι οι αξιωματικοί από οποιοδήποτε τμήμα της φαντασίας. Φέτος κάνω τη δουλειά μου για να υπενθυμίσω σε όλους ότι έτσι ξεκίνησε και αυτό είναι το πιο σημαντικό πράγμα, ανεξάρτητα από την καθημερινή ζωή, την ιδιότητα του μέλους ή τον αριθμό των δωρεών ή υποτροφιών.
Eίναι άνθρωποι, το να αγαπάς και να σέβεσαι τους ανθρώπους και να βοηθά ο ένας τον άλλον οικοδομώντας σχέσεις με βάση αυτό. Αν δεν το έχουμε όλο αυτό, δεν έχουμε την ΑΗΕΡΑ. Πολλοί είναι οι άνθρωποι που δεν τους ζητούνται ούτε καν να συμμετάσχουν στην AHEPA, δεν το έχουν στο μυαλό τους να ζητήσουν από κάποιον να έρθει, αλλά όταν σκέφτομαι τους δεσμούς που έκανα εκεί ή όπως ο παππούς μου και ο δικαστής, όλοι πρέπει να το κάνουν.
Είναι κάτι που δεν μπορείτε να το αγοράσετε, είναι ξεχωριστό και αυτό είναι που μπορεί να προσφέρει η AHEPA σε οποιονδήποτε. Αν κάποιος δεν πάρει μια γεύση από αυτό, κάτι χάνει και πρέπει να πάνε να το βρουν. Και αυτό αρχίζει φέρνοντας κάποιον για τον οποίο νιώθετε έντονα, που σας ενδιαφέρει και μοιράζεστε αυτόν τον αδελφό με τους άλλους αδελφούς και σας υπόσχομαι ότι ένα χρόνο αργότερα οι άλλοι αδελφοί θα σας πουν ‘ευχαριστώ που τον είχατε φέρει, αυτός είναι ένας θαυμάσιος άνθρωπος’. Και αυτό είναι που φέρνει όλο και περισσότερους.
Ετσι είπα καλέστε έναν, όλοι θέλουν να είναι μέρος σε κάτι, κάντε κάτι ιδιαίτερο, μην τους ρωτάτε, καλέστε τους να έρθουν και να μοιραστούν αυτά που έχουν και να γίνουν μέλη μας. Δεν μπορώ να πιστέψω ότι ένα μέλος δεν έχει κάποιον που θα σκεφτόταν όπως αυτός που θα ζητούσε να έρθει. Αυτό είναι που έχω ζητήσει, η αποστολή να είναι φέτος, με αυτό προτρέπω κάθε αδελφό. Είναι ντροπή να μην μπορείτε να φέρετε κάποιον, ντροπή. Εάν το σκέφτεστε με αυτούς τους όρους, όλοι πρέπει να βγουν έξω και να φέρουν κάποιον μέσα, να καλέσουν έναν.
Η AHEPA ιδρύθηκε για να βοηθήσει τους Ελληνες να αφομοιωθούν στην αμερικανική ζωή, αλλά τώρα η AHEPA εξυπηρετεί τον σκοπό να υπενθυμίζει στους Αμερικανούς τα ιδανικά της αρχαίας Ελλάδας, τη δημοκρατία, την παιδεία, την φιλανθρωπία, την κοινότητα, την ατομική και οικογενειακή αριστεία και αυτό είναι πραγματικά φιλότιμο. Φιλότιμο και Ελληνισμός, αυτή είναι η δουλειά μας σήμερα, και αυτό δεν είναι μόνο για τους Ελληνες, οπότε ο καθένας μπορεί να ενταχθεί και να αποτελέσει μέρος αυτού.
Είμαι ευλογημένος που είχα αυτούς τους παππούδες. Και ο Μιχάλης Ψαρός, ο αγαπητός μου φίλος από τον Weirton, είπε ‘πόσο τυχερός είμαι’ που μιλάω ελληνικά. Εγραψα στους γονείς μου αυτή την εβδομάδα και είπα ευχαριστώ. Ημουν στη Θεσσαλονίκη και ήθελαν να μιλήσω μόνο στα ελληνικά και δεν μιλώ καλά ελληνικά, αλλά το έκανα και ήταν τόσο χαρούμενοι και το χρωστάω αυτό στους γονείς μου και τους ευχαρίστησα.
Πήρα την ευκαιρία να πω ευχαριστώ, αλλά ποιος θα είναι εκεί όταν θα φύγουμε, έτσι; Και είπα στον Μάικλ ότι θα του δώσω τα ηνία της AHEPA τώρα, αν θα μπορούσε να με βοηθήσει με το επιχειρηματικό μυαλό του, να βοηθήσει να δημιουργήσω ένα σύστημα με το οποίο η AHEPA θα γίνει το όχημα μέσω του οποίου θα διδάσκουμε τις επόμενες γενιές, τα παιδιά και τα εγγόνια μας, τις σημαντικές αρχές του φιλότιμου και του Ελληνισμού.
Είμαστε ήδη δομημένοι γι ‘αυτό, ναι, άλλοι ελληνοαμερικανικοί οργανισμοί είναι υπέροχοι, έρχονται, αλλά ποιος έχει πάνω από 30 τσάπτερς στην Ελλάδα, ποιος έχει τσάπτερς σε κάθε πολιτεία των ΗΠΑ, ανθρώπους όχι τσάπτερς, είναι ήδη στημένος σε διεθνές επίπεδο, στην Αυστραλία, την Αγγλία, τη Βουλγαρία, τη Γερμανία και τη Γαλλία. Δεν έχω αυτό το λαμπρό επιχειρηματικό μυαλό, έχω μια ασημένια γλώσσα, αλλά δεν έχω αυτό το μυαλό των επιχειρήσεων.
Χρειαζόμαστε παιδιά όπως ο Μιχαήλ ή ο Γιάννης Κατσιματίδης για να τα βάλουμε στη θέση τους και ο καιρός είναι τώρα, όλοι μαζί πρέπει να σκεφτούμε μια λύση. Το έχω κάνει δουλειά μου για φέτος να ταξιδεύω σε όλο τον Κόσμο με αυτό το μήνυμα ότι ο ισχυρότερος δεσμός είναι ο ένας με τον άλλο και αυτό πρέπει να είναι ένα όχημα για να διδάξουμε το φιλότιμο και τον Ελληνισμό μέσα από τις γενιές. Εχουμε δουλειά να κάνουμε. ΟιAHEPANS κάνουν τα πάντα, από το να φορτώνουν φορτηγά γάλακτος για να δώσουν γάλα στα παιδιά στο Λάνσινγκ του Μίσιγκαν έως του να ετοιμάζουν 500 σάντουιτς για τους άστεγους.
Εάν οι AHEPANS διαδώσουν τα νέα για το ήμισυ της καλής δουλειάς που έχουμε κάνει θα είχαμε διπλάσια μέλη. Ετσι, αυτό ισχύει, αλλά νομίζω ότι αυτή η έννοια της κατασκευής ενός οχήματος για τη διάδοση του φιλότιμου και του Ελληνισμού μέσω ενός δικτύου που έχει ήδη καθιερωθεί είναι κάτι που μπορεί να γίνει και πρέπει να γίνει.
‘Η πρόκληση είναι ότι η νεότερη γενιά δεν φαίνεται να εμπλέκεται’ έλεγε ένα πρόσφατο άρθρο, ένας οδηγός για όλες τις οργανώσεις που σημείωνε ότι όλες βρίσκονται σε παρακμή, σημαντικά, αλλά έδωσαν ένα νεύμα στηνAHEPA που αυξανόταν. Είχαμε λίγα χρόνια που δεν αυξανόμασταν αλλά νομίζω ότι ο σημαντικός λόγος για τον οποίο δεν έχουμε αυξηθεί είναι γιατί προσπαθούμε να βρούμε τη νεολαία. Ενα μεγάλο ποσοστό της αδελφότητάς μας μεγαλώνει τώρα, αλλά οι νέοι σήμερα δεν εμπλέκονται και αυτό είναι το μεγάλο μυστικό.
Ολοι προσπαθούν να μάθουν την απάντηση για το πώς θα αποκτήσουμε τη νεολαία σε αυτή την ηλικία, τους μιλένιαλς (Millennials), επειδή παίρνουν όλη την κοινωνική τους αλληλεπίδραση μέσω αυτού (δείχνει το κινητό του τηλέφωνο) δεν χρειάζεται να πάνε στην εκκλησία ή στην αίθουσα της AHEPA για να έχουν κοινωνική αλληλεπίδραση. Αυτό γίνεται μέσω των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, οπότε δεν ξέρω τι θα κάνουμε όλοι από αυτή την άποψη.
Οι παλαιότεροι της AHEPA θα πρέπει να λένε στα παιδιά τους, τα εγγόνια, τα ανίψια τους να ενταχθούν στην AHEPA. Δεν είναι κάτι διαφορετικό από ό,τι γινόταν στο παρελθόν, θα πρέπει να κάνουν ό,τι τους έλεγαν και οι γονείς τους. ‘Ξέρω εμείς φταίμε’ οι γονείς και οι παππούδες και οι γιαγιάδες έχουν την υποχρέωση να τους φέρουν».
Σχετικά με τις υποτροφίες που βοήθησαν τόσους πολλούς, ο κ. Λούκας ανέφερε: «Υπάρχει πάντα μια συζήτηση για το τι μπορούμε να κάνουμε ώστε να έχουμε οφέλη από την επένδυσή μας, με άλλα λόγια να κάνουμε τα παιδιά να επιστρέφουν. Σε κάποιο σημείο θα πρέπει να αναγνωρίζουμε ότι έχουμε υποχρέωση να δώσουμε κάτι πίσω στην κοινότητα και έχουμε ένα τέτοιο παράδειγμα απόψε, ένα μέλος που είχε υποτροφίες κάθε χρόνο στο Πρίνστον και τώρα είναι στο Λευκό Οίκο μας αναζήτησε για να το ανταποδώσει και να γίνει μέλος.
Αυτό λοιπόν είναι που ελπίζουμε, ότι δίνοντας τις υποτροφίες συμμετέχουμε στις φιλανθρωπίες, τη μόρφωση, το φιλότιμο, βοηθούμε να μορφωθούν οι νέοι μας και την ίδια στιγμή θα θέλαμε να τους βλέπουμε να έρχονται σε εμάς όταν τελειώνουν τις σπουδές τους και θέλουν να αρχίζουν να δίνουν πίσω στην Κοινότητα. Υπάρχει μια συζήτηση να δίνουμε λιγότερες υποτροφίες για περισσότερα χρήματα που κάνουν τη διαφορά. Τα 500 δολάρια όμως σε βάζουν στο Κολλέγιο σήμερα;
Πιστεύω όμως ακράδαντα ότι δεν είναι μόνο το χειροπιαστό ποσό της υποτροφίας, είναι το άυλο αποτέλεσμα της χορήγησης σε ένα παιδί μιας υποτροφίας και τι σημαίνει για εκείνο το παιδί και ότι η οικογένεια και αυτό αντικατοπτρίζεται στις αθλητικές υποτροφίες κάθε χρόνο στο εθνικό συνέδριο. Η υποτροφία κάνει κάτι περισσότερο από το να βάζει χρήματα στις τσέπες των παιδιών. Είναι η άυλη επίδραση που έχει αυτή στην αυτοπεποίθησή τους, την πίστη στον εαυτό τους, στην υπερηφάνεια της οικογένειας».
Για το τεράστιο δίκτυο της AHEPA, ο κ. Λούκας είπε: «Το να οργανώνεις 500.000 ανθρώπους είναι κάτι που προκαλεί δέος, όταν σκέφτεται κανείς όλους τους ανθρώπους κατά τη διάρκεια των ετών που ήταν στην AHEPA, τις ‘Θυγατέρες της Πηνελόπης’, τους ‘Υιούς του Περικλή’, τις ‘Κόρες της Αθηνάς’, είναι εύκολα 500.000 άτομα, αλλά είμαι βέβαιος ότι είναι στις εκατοντάδες χιλιάδες και αυτό γίνεται σημαντικό όταν εξετάζετε έξι βαθμούς διαχωρισμού. Γνωρίζω ότι και άλλες οργανώσεις θα ήθελαν να γίνουν AHEPA των εθνοτικών τους ομάδων.
Οταν ταξιδεύω και έρχομαι σε επαφή με ανθρώπους τους ευχαριστώ για τον σεβασμό που δείχνουν σε εμένα, διότι είναι ο σεβασμός προς το αξίωμα, όχι προς εμένα προσωπικά, αφού δεν με γνώριζαν πριν από τη φετινή χρονιά. Μου δείχνουν σεβασμό λόγω του αξιώματος και λόγω του κύρους της AHEPA που κερδήθηκε από τον δεσμό που έχουν αναπτύξει όλοι οι άνθρωποι μεταξύ τους. Είναι το αξίωμα που εκπροσωπώ, όχι ο Γιώργος Λούκας.
Δεν υπάρχουν πολλοί από εμάς που δουλεύουμε σε αυτό το επίπεδο που καταλαβαίνουμε πόσο πολύτιμο είναι, μιλάμε με τον κόσμο, και είμαστε επιφορτισμένοι με το καθήκον της προστασίας όλου αυτού και γι’ αυτό δέχτηκα τόσο εύκολα το μανδύα της ηγεσίας, δεν είναι μόνο ο παππούς μου, είναι πολύ πιο πέρα από αυτό, και αυτό που πιστεύω, το υπόβαθρό μου, δεν θα ήμουν εκεί που είμαι σήμερα χωρίς να είμαι Ελληνοαμερικανός, αυτό είναι σίγουρο. Και αφού συνέβη σε εμένα μπορεί να συμβεί σε οποιοδήποτε ελληνικό νοικοκυριό στη χώρα», τόνισε.
Για τον σκοπό της φετινής χρονιάς, ο κ. Λούκας είπε: «Αρχικά, το να αναγνωρίσετε ότι η AHEPA είναι μια κληρονομιά, ένα σκάφος μέσω του οποίου προωθούμε το φιλότιμο και τον Ελληνισμό για τις επόμενες γενιές. Ολοι όσοι γίνονται μέλη αυτής της οικογένειας είναι επιφορτισμένοι με αυτό το καθήκον και αυτό είναι το μήνυμα που προσπαθώ να βγάλω προς τα έξω, ότι είναι μια κληρονομιά, μια πολύτιμη κληρονομιά και αν δεν το κοιτάξουν έτσι πρέπει να σταματήσουν και να επαναξιολογήσουν και να ξέρουν ότι είναι εκεί και μπορούν να πάνε και να την πάρουν και γι’ αυτό συνεχίζω να επαναλαμβάνω αυτή την ιστορία για το πώς έγιναν όλα αυτά. Οι άνθρωποι απλά πρέπει να σκεφτούν και να προχωρήσουν, να το κάνουν μόνοι τους».
Οταν ρωτήθηκε ποιο είναι αυτό που πρέπει να γνωρίζουν οι άνθρωποι για την AHEPA, ο κ. Λούκας δήλωσε στον «Ε.Κ.»: «Είναι ο παλαιότερος, μεγαλύτερος και κορυφαίος οργανισμός που αντιπροσωπεύει τους Ελληνοαμερικανούς και τους φιλέλληνες ανά τον Κόσμο».
Αναφορικά με την ιστορία και την εξέλιξη της οργάνωσης, σημείωσε ότι «οι Ελληνες λιντσαρίστηκαν στην Τζόρτζια, γεγονός που οδήγησε στη δημιουργία της AHEPA, καταπολεμώντας τις διακρίσεις, βοηθώντας τους Ελληνες να αφομοιωθούν στον αμερικανικό τρόπο ζωής, να μάθουν το Σύνταγμα, να μιλάνε τη γλώσσα, με βίζες, φέρνοντας τα μέλη της οικογένειάς τους.
Οι Ελληνες σε μια γενιά έγιναν μια από τις κορυφαίες εθνοτικές ομάδες στις ΗΠΑ. Θα ήθελα να πιστεύω ότι η AHEPA είχε μεγάλο ρόλο σε αυτό. Σήμερα, αυτό δεν είναι απαραίτητο, αλλά αν πάτε στη Γερμανία, την Αυστραλία, τη Νότια Αφρική, όπου οι Ελληνες μεταναστεύουν σε μεγαλύτερο βαθμό σήμερα, έχουν αυτή τη λαχτάρα, αυτή τη λαχτάρα να συνδεθούν με την πατρίδα και αυτό δίνει η AHEPA ακόμα και σήμερα.
Οπότε αν δεν βοηθά τους Ελληνες να αφομοιωθούν, ικανοποιεί μια λαχτάρα για την πατρίδα τους και νομίζω ότι ο Μάικλ Ψαρός είχε μια σημαντική ομιλία στην 100ή επέτειο στο Weirton για τη σημασία τού να γνωρίζει κανείς από πού προέρχεται, να γνωρίζει τις ρίζες του και η AHEPA βοηθάει προς αυτή την κατεύθυνση, υπενθυμίζει στους ανθρώπους αυτές τις σημαντικές έννοιες».
